Καλώ όλους τους μαθητές των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη, οι οποίοι είχαν καθηγήγρια τη βιολόγο Μαρία Ζωφάκη, από το 2001 έως το 2008, να αφήσουν ως σχόλιο το ονοματεπώνυμό τους, το έτος φοίτησης, κατά το οποίο την είχαν καθηγήτρια και το τμήμα στο οποίο φοιτούσαν. Θα βοηθήσουν να αποκατασταθεί μια αδικία. Όσοι διαβάσουν το μήνυμα, ας το προωθήσουν και στους συμμαθητές τους, με τους οποίους έχουν ενδεχόμενα επαφή. Ενημερωτικά, η διεύθυνση των εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη ισχυρίζεται, ότι η κ. Ζωφάκη εργαζόταν ως βοηθητικό προσωπικό!!! Δεν έκανε μάθημα, αλλά βοηθούσε στην προετοιμασία του μαθήματος που δίδασκαν άλλοι καθηγητές, βγάζοντας φωτοτυπίες και ετοιμάζοντας διαφάνειες. Επειδή έχω την πεποίθηση, ότι η κ. Ζωφάκη, η οποία εκδιώχθηκε παντελώς αναίτια από το σχολείο, έχει προσφέρει ένα κομμάτι από την ψυχή της σε όλους τους μαθητές της, πιστεύω ότι αρκετοί θα ανταποκριθούν στην κλήση αυτή. Κάθε παρατήρηση για το διδακτικό έργο της κ. Ζωφάκη, επίσης ευπρόσδεκτα.
Επεξήγηση: ο τίτλος αφορά τους ισχυρισμούς του σχολείου για το αντικείμενο εργασίας της κ. Ζωφάκη. Θα ακολουθήσουν και άλλες καταχωρήσεις, με ιδιαίτερα ενδιαφέρον περιεχόμενο.
Τετάρτη 27 Μαΐου 2009
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008
Γνωριμία
Δύσκολο, πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο! Να αγωνίζεσαι να πείσεις τον εαυτό σου, ότι έτσι πρέπει να είναι: να πολεμάς για το αυτονόητο, να προσπαθείς να πείσεις τους γύρω σου γι' αυτό, να μην πληγώνεσει για την αποτυχία της προσπάθειας, η οποία είναι εν πολλοίς εξασφαλισμένη, να συνεχίζεις να προσπαθείς...
Το πλέον απλό, βέβαια, είναι να πιστεύει κανείς ότι έχει δίκιο. Αυτός και όχι οι άλλοι, οι πολλοί. Εγωισμός; Ίσως. Ποτέ κανείς όμως δεν υποστήριξε με πειστικά επιχειρήματα, ότι το δίκιο βρίσκεται με το μέρος των πολλών. Μπορεί οι πολλοί να διαμορφώνουν το θετό δίκαιο, το ηθικό και το ανήθικο, το σωστό και το λάθος κάθε εποχής. Η δυναμική που κρύβουν αυτές οι λέξεις οδηγούν στον αέναο επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου τους, πάντοτε από τους πολλούς. Ο καθένας όμως μπορεί να κατέχει τη δική του αλήθεια για τα πράγματα. Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί το διαδίκτυο είναι ο φασισμός, τουλάχιστον όχι ακόμη. Ένα βήμα λοιπόν, για να εκφράσω τις δικές μου αλήθειες, τις δικές μου σκέψεις, να προσπαθήσω να δω τα πράγματα από την οπτική των άλλων, να διερευνήσω εντέλει τον εαυτό μου, είναι αυτό το blog. Τίποτε μεγάλο, τίποτε περίεργο, τίποτε εξεζητημένο.
Το πλέον απλό, βέβαια, είναι να πιστεύει κανείς ότι έχει δίκιο. Αυτός και όχι οι άλλοι, οι πολλοί. Εγωισμός; Ίσως. Ποτέ κανείς όμως δεν υποστήριξε με πειστικά επιχειρήματα, ότι το δίκιο βρίσκεται με το μέρος των πολλών. Μπορεί οι πολλοί να διαμορφώνουν το θετό δίκαιο, το ηθικό και το ανήθικο, το σωστό και το λάθος κάθε εποχής. Η δυναμική που κρύβουν αυτές οι λέξεις οδηγούν στον αέναο επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου τους, πάντοτε από τους πολλούς. Ο καθένας όμως μπορεί να κατέχει τη δική του αλήθεια για τα πράγματα. Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί το διαδίκτυο είναι ο φασισμός, τουλάχιστον όχι ακόμη. Ένα βήμα λοιπόν, για να εκφράσω τις δικές μου αλήθειες, τις δικές μου σκέψεις, να προσπαθήσω να δω τα πράγματα από την οπτική των άλλων, να διερευνήσω εντέλει τον εαυτό μου, είναι αυτό το blog. Τίποτε μεγάλο, τίποτε περίεργο, τίποτε εξεζητημένο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)